Page 82 - Gastronomi Turkey By Rafine

ANI | Arif Develi

işletme okudum çünkü hep hedefim
hayatı çalışmak ve mücadele
ederek geçen bu adama karşı
sorumluluğumu yerine getirip onun
bayrağını daha yukarılara taşımak ve
onu rahat ettirmekti. Çok şükür geriye
bakınca bunu başardığıma inancım
tam. Bir gün olsun babama of
demedim, bir dediğini iki etmedim ve
onun hep güvenine layık olma gayreti
içinde oldum. eşime, varlıklarıyla babama yaşam kişinin katılımı ile gönül dostlarımızla
sevinci olan kızlarıma, sofrasını boş buluştuk.
Babam, hep himayesini anlatırken bırakmayan her özel günde değil
rahmetli annesini hiç üzmediğini ve sıradan bir günlerde bile ona kendini Tüm bunlardan daha kıymetli olan
hep onun hayır duasını aldığını ve yalnız hissettirmeyen dostlarımıza, ise bu gecede babamla el ele
onun duası sayesinde sırtının hiç yere sadece işveren olarak görmeyen, ona izlemekti. Yıllarca verdiği mücadelenin
gelmediğini dile getirirdi. Bu beni ‘baba’ diyen çalışma arkadaşlarımıza, sonunda ona ‘başardım’ dedirtebilme
çok etkilerdi. Çok şükür ben de hep kendi babalarıymış gibi gayret fırsatı bulmak ve babamın özlerindeki
babamın duasını aldım. gösteren tüm sağlık çalışanlarına, mutluluğa tanık olmaktı. O büyülü
herkese büyük bir minnet borcu gecenin gururu kızlarıma da
Hep bana şu duayı ederdi: “Bana taşıyorum. Babam için verdiğim bırakacağım en büyük miras oldu
yaptığın evlatlığı sen de evlatlarından bu mücadelede beni hiç yalnız benim için.
gör oğlum. Ve ardından eklerdi: bırakmadılar.
‘Benim duam senin sırtını yere Babamın ardından kocaman bir
getirmesin”. Şöyle bakıp geriye Arif Olmak belgeseli... boşluğun içinde buldum kendimi.
düşününce insan daha ne ister? İlk adımı atarken elimi tutam
Yıllar içinde verdiği mücadelenin Bence herkesin mücadelesi çok kahramanımı son yolculuğunda
sonucu olarak birçok sağlık sorunu ile kıymetli ve değerli...Fakat insanları ellerimle toprağa verirken yaşadığım
mücadele ettik. Önce diyaliz hastası kaybettikten sonra onları anmak duyguları satırlara dökmek mümkün
oldu sonra ise bacaklarını kaybetti. için bir araya gelir onları alkışlarız bu değil.
Ama birbirimize öyle kenetlendik ki durum hep bana çok buruk gelmiştir
yürümek için birbirimizin kolu bacağı çünkü bence kendi hikayesini yazan Zor olsa da ayağa kalktım. Biliyorum
olduk ve nice anılar biriktirdik. insanları hayatta iken onore etmek ve ki o bir yerlerden beni izliyor ama
alkışlamak onlara kendilerini değerli biliyorum ki artık oturduğum hiçbir
Yolculuğumuzun bu dönemi çok hissettirmek çok daha kıymetli. sandalyenin sırtı yok, altında kendimi
zor olsa da sevginin en büyük ilaç güvende hissedeceğim bir gölgem
olduğuna inanarak birbirimize sarıldık İşte bu düşünce ile bir belgesele imza yok ama hala onun duası benimle.
ve birçok kez sevgi ile sarıldıkça atmaya karar verdim. Bu belgesel
yağmurlu günlerde bile güneşin nasıl babama olan minnetimin küçük bir Doğup büyüdüğüm semtimizde
doğduğuna tanıklık ettik. nişanesi olsun istedim. Belgeselimizin apartman görevlisinin çocuğu olan
ismi “Arif Olmak” olmalıydı... bir kardeşim kızıyla geldiği cenazede
Bu yolculukta bir an olsun babamın Yönetmen Mesut Gengeç’in imzası şöyle dedi: “Zengin bir semtte kapıcı
elini bırakmayan ve fedakarlığın değerli dostum Okan Bayülgen’in çocuğuydum ama hiç bir zaman
vücut bulmuş hali olan anneme, seslendirmesiyle gelecek nesillere ayağımdaki ayakkabı o semtin
babama gelin değil evlat olan ilham verecek bir belgesele imza çocuklarından eksik değildi çünkü
attık. Ve belgeselimizin galasını o mahallenin Arif Babası vardı, ben
hep hayalini kurduğum gibi Zorlu babamı kaybettim.”
Babam hep bana "İnsanın serveti PSM’de gerçekleştirdik. Erol Evgin
dostlarıdır" derdi ve o gece o konseri ile renklenen gecemizde Bunun gibi bir çok hikaye duydum
kalabalıkla bir kez daha gördük Zorlu PSM tarihinin en geniş katılımlı ve babam giderken bile bizi
ki ne güzel dostluklar biriktiren gecelerinden birine şahitlik etti. 4 bin gururlandırmaya devam etti.
bir babanın oğlu olmak ne kadar
kıymetliymiş.

82 | Aralık 2024-Ocak 2025 | gastronomiturkey.com